Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Gdzie: Plac Jana Matejki 13

Oprowadza: Iza Bryzik

Studia na Wydziale Rzeźby krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych były dla Bronka wielką radością, choć nie było mu łatwo. Aby się utrzymać, nadal pracował fizycznie, a do tego podejmował wiele innych aktywności, między innymi jako członek Komisji Stypendialnej w Związku Studentów Polskich czy w Sekcji Sportowej AZS. Dzięki studiom na akademii mógł rozwijać swój talent i doskonalić warsztat, ucząc się od najlepszych.

Jednym z jego mistrzów był Xawery Dunikowski, do którego pracowni trafił na trzecim roku studiów. To była prawdziwa lekcja pokory. Bronek usłyszał od Dunikowskiego wiele krytycznych uwag, niektóre komentarze wręcz podłamały go psychicznie. Jednak surowość mistrza miała na celu zmotywowanie młodego twórcy, by w pełni wykorzystał swój potencjał.

Dla naszego bohatera był to zarazem początek kształtowania indywidualnej artystycznej ścieżki. Pierwszym krokiem na tej drodze była decyzja o tym, żeby jako materiał wybrać brąz i odlewać w nim rzeźby. Kamieniem milowym stała się praca dyplomowa, która wykraczała poza „standardy” uczelni. Rzeźbę zaproponowaną przez Chromego wyróżniała dojrzałość artystyczna i doskonały warsztat, przez co – paradoksalnie – rektor ASP nie chciał dopuścić jej do obrony! Bronek bardzo przejął się tą sytuacją. Ostatecznie komisja uznała jego pracę. W 1956 roku Chromy obronił dyplom i od tego momentu mógł zrezygnować z wymogów „akademizmu” na rzecz swobodnej twórczej ekspresji.

Bronisław już wtedy wiedział, że nie będzie tworzyć rzeźb zgodnych z kanonami, wcale nie zależało mu na wpisaniu się w aktualnie panujące w sztuce trendy. Wręcz przeciwnie: aby dzieła wyrażały treść, na jakiej mu zależało, potrzebna była nowa, niebanalna forma. Genialna intuicja podpowiadała Chromemu, jak osiągnąć ten cel. Dzięki temu stworzył swój wyjątkowy styl, na który składają się wybitny warsztat – umiejętność łączenia różnych materiałów w sposób trafny i oryginalny – a także samodzielność myślenia plastycznego i głęboka metaforyka. To cechy prawdziwego Artysty.

Bronisław Chromy od 1969 do 1995 roku był wykładowcą krakowskiej ASP (początkowo w jej filii w Katowicach, a od lat 70. w samym Krakowie). W latach 80. pełnił dodatkowo funkcję prorektora.